Bir ben var benden bile uzak!
“Yeter artık bu 3 oldu, kaç sefer daha
yemek almaya geleceksin" Söylediği Bu söze rağmen tabldotunu doldurdu, battaniyeye
sarılırmış, 1,80 boylu hafif uzun kirli saçlı Suriyelinin yemeğini. Belliydi
hiç bir şey anlamamıştı Suriyeli, “ne diyor bu hem yemek veriyor hem kızıyor ”
der gibi baktı. O gitti ben dona kalmıştım hayrına yemek dağıtan adamamı yoksa Suriyeliye
mi şaşarıyım bileme dim !
Sıradan bir cumartesiydi 2 gibi çıkmıştım
işten, hava sabaha gör baya bi ısınmıştı, bir elimde evin siparişleriyle dolu
olan poşet diğerindeyse sıcaktan bunaldığım için çıkardığım montum. Poşetin
yaptığı ağırlık yüzünden parmaklarım ağrımaya başlamıştı, el değiştirmek için
durduğumda, yaşları 20 25 arası değişen 3 genç yemek dağıtıyor, bütün
cesaretimi topladım ve sordum.
+ yemekleri şirket falan mı dağıtıyor
- yok kendi imkânlarımız la
- Niyetim maddi yardım etmekti, bu cevabı
pek beğen memeştim.
Bu sefer teklifimi acık etmek istedim
+ Size yardımcı olmak isterim
- Buyur
gel tabldot tut, Suriyelileri sıraya dizsen iy olur dedi
Niyetim maddi yardım yapmak tı ama pek kendimi
ifade edememiştim, buna da şükür çorbada tuzumuz bulunsun diyerek başladık
yardıma. Bir kaç kişi den sonra o Suriyeli gelmişti. Hava sıcak olmasına rağmen
battaniyeye sarılıyor du, zayıf bacakları onu 1.80 olmasına rağmen uzun
gösteriyordu. Benle muhatap olan genç onu görünce “yeter artık bu 3 oldu, kaç
sefer daha yemek almaya gelecek sin” o an beynimde depremler oldu, bi yandan
yemek dağıtan adama kızıyor diğer yandan Suriyelinin 3 tabldot yemek yiyecek kadar
aç olmasına hayret ediyordum.
Sövmüştüm o an her şeye, elimden bir şey
gelemeyişine, olayın içinde olup ta bir şeyler yapamamaya sövmüştüm, en çokta
kendime sövmüştüm olayın içinde ama olaydan habersizce durmama!
(yerinde olsam bende söverdim bana)